Een consolatio…

Frans Van Looveren schrijft al sinds de eerste lockdown ‘consolationes’ (troostertjes), kleine stukjes over iets wat hem iets doet, helpt in deze lastige periode. In de omzendbrief van vandaag, de eerste zondag in de Vasten, ging het over het Agnus Dei van Samuel Barber. Meer consolationes vindt u op https://norbertusblog.religie.one/

Verstilling

Goede morgen.

Het is zondag, en dan heb ik de neiging er met feestelijke muziek tegen aan te gaan.   Maar in de veertigdagentijd houd ik het wat ingetogen.  (Bach mocht in zijn tijd in Leipzig ook geen cantates uitvoeren tijdens de vasten).  Ziehier het zeer bekende en geliefde ‘Agnus Dei’ van Samuel Barber, dat ons tot een moment van verinnerlijking brengt.  Dit Agnus Dei was oorspronkelijk een adagio voor orkest, maar  Barber heeft het achteraf omvormd tot dit stuk rustgevende gezongen religiositeit.  Dit ‘Adagio’ heb ik al in een vorige reeks consolationes voorgesteld, maar gezongen spreekt het nog meer.  En het Vlaams Radiokoor vertolkt het toch wel uitstekend.  De uitvoering zet aan om binnen te treden in je eigen innerlijke ruimte.  Vind ik.  Ruimte die voor mij ook religieus is.

Samuel Barber (1910-1981) was een Amerikaans componist, geboren in Pennsylvania.   Hij heeft nooit avant garde muziek geschreven zoals een aantal van zijn tijdgenoten dat wel deden.  Je hoort dat ook wel in het Agnus Dei, dat hier volgt op de youtube:

Goede zondag, en geniet, zoals ik en zo vele anderen, ook van het bos/de natuur

Frans

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *